Courses for Cultural Operators

The National Association of Art Critics (AICA Armenia) relaunches courses related to the curatorial practice, history and theory of Western European and North American as well as Armenian contemporary art from October 2009. To participate in the 9-months long program, the applicants are required to have a bachelor degree as a minimum. People of various professions interested in art and culture, artists and others can also apply.

The courses provide an opportunity to intrude into a sphere in which art, culture and politics are intertwined, where the artist, art critic, curator and historian could have common ambitions. Separate subjects will be presented by the president of the association, art critic Nazareth Karoyan, by the leading professor of the Academy of Fine Arts, art historian and philosophy translator Vardan Azatyan, cultural experts Vardan Jaloyan and Harch Bayadyan, independent curator Eva Khachatryan, Angela Harutyunyan, Misak Xostikyan, artists Arman Grigoryan and Vahram Aghasyan and others.

The course are unique and come to fill in the gap of educational initiatives for contemporary cultural operators in former Soviet countries.

To obtain more information about the process of application and terms for participation, please, contact Nazareth Karoyan: naz.karoyan@gmail.com

The courses will be held in Armenian

Վերջն ամենուր է Արվեստի կուրատորների 4-րդ ամառային սեմինարներ Արվեստի քննադատների ազգային ասոցիացիա Երևան, հուլիսի 26-օգոստոսի 2

Համայնքների կազմավորման համար թերևս երկու ճանապարհ կա՝ միավորվել՝ որոշակի գաղափար առաջ տանելու համար կամ պարզապես համախմբվել՝ հաղթահարելու միայնության զգացումը, որ ժամանակակից քոչվորական կենսաձև է ենթադրում։ Արվեստային համայնքները սովորաբար այս երկուսի մեջտեղում են. գոյություն ունեն վիրտուալ տարածության մեջ, բայց և ժամանակ առ ժամանակ նյութականանում են «արվեստի դաշտ» կոչվող հարթության վրա։ Համայնքները կազմավորվում են իրավիճակայնորեն՝ բանավիճելու, փաստարկելու, արդեն ծանոթ երևույթներն այլ կերպ պատկերացնելու, «կառուցելու» համախոհներ ու այլախոհներ, ցանցեր ու ճյուղավորումներ, շփվելու ու հակազդելու, պատասխանելու ու պատասխանից խուսափելու համար։ Սակայն նրանք, ովքեր կազմավորում են այս համայնքները, նաև արտադրում, աշխատում են ու հետք թողնում ընդհանուր այս դաշտի վրա փորձի միջոցով, որն ընդմիշտ և միայն եզակի է։ Ամեն անգամ, երբ ես, Նազարեթը և բոլոր նրանք, ովքեր ներգրավված են սեմինարների մեջ, փորձում ենք երևակայել մի համայնք՝ «ուտոպիական հանդիպումների» մի վայր, որ կնյութականա Երևանում, Բանգլադեշում, լողավազանի շուրջ (Մխիթար Սեբաստացու անվան կրթահամալիր, գեղարվեստի ավագ դպրոց), այս տեսիլը և՝ իրականանում է, և՝ ձախողվում։ Read More